عشق به دیگری ضرورت نیست، حادثه است.
عشق به وطن، ضرورت است نه حادثه.
عشق به خدا ترکیبی است از ضرورت و حادثه.
(از صفحه اول یک عاشقانه ی آرام)
فال حافظ آن هم از نوع فیس بوکیش!
ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی چوگان حکم در کف و گویی نمی‌زنی این خون که موج می‌زند اندر جگر تو را مشکین از آن نشد دم خلقت که چون صبا ترسم کز این چمن نبری آستین گل در آستین جان تو صد نافه مدرج است ساغر لطیف و دلکش و می افکنی به خاک حافظ برو که بندگی پادشاه وقت اسباب جمع داری و کاری نمی‌کنی باز ظفر به دست و شکاری نمی‌کنی در کار رنگ و بوی نگاری نمی‌کنی بر خاک کوی دوست گذاری نمی‌کنی کز گلشنش تحمل خاری نمی‌کنی وان را فدای طره یاری نمی‌کنی و اندیشه از بلای خماری نمی‌کنی گر جمله می‌کنند تو باری نمی‌کنی